Στην μεγάλη αυτή οικογένεια των οξύφιλων ανήκουν ίσως τα πιο αγαπημένα μας φυτά όπως η γαρδένια , η αζαλέα , το ροδόδεντρο , η ορτανσία , η καμέλια , η παιώνια, η μανόλια, η αουκούμπα, η σκίμμια και η έρικα. Υπάρχουν επίσης και κάποια αναρριχώμενα που προτιμούν το όξινο έδαφος όπως το φούλι και η στεφανωτή(γιασεμί Μαδαγασκάρης) .
Ονομάζονται οξύφιλα (απο το όξινος και φίλος ) διότι αγαπούν το όξινο περιβάλλον ( ph εδάφους 4,5 -6). Για το λόγο αυτό όταν φυτεύονται σε γλάστρα επιλέγουμε ειδικό χώμα για οξύφυλλα φυτά , που είναι το ιδανικό υπόστρωμα με κατάλληλο ph. Είναι φυτά που προτιμούν την σκιά ή ημισκιά και τα δροσερά μέρη γενικότερα. Χρειάζονται συστηματικά ποτίσματα , ιδίως τους θερινούς μήνες . Μπορούμε το καλοκαίρι να δροσίσουμε το φύλλωμα τους διαβρέχοντάς το αλλά μόνο βραδινές ώρες και προσοχή να μην έχει το νερό της περιοχής σας πολλά άλατα. Πέρα απο το δικό τους χώμα τα οξύφιλα έχουν και το δικό τους λίπασμα . Ένα ισορροπημένο οργανικό-χημικό λίπασμα χαρίζει πλούσια ανθοφορία και φύλλωμα με βαθύ πράσινο χρώμα και δεν επηρεάζει το ph του εδάφους . Αποφεύγουμε τα αμιγώς χημικά λιπάσματα με υψηλή περιεκτικότητα σε άζωτο καθώς μπορεί να παρατηρηθούν ξηράνσεις (σαν μικρά εγκαύματα) στις άκρες των φύλλων. Η λίπανση είναι απαραίτητη ανά 20 ημέρες (όχι συχνότερα) για να εξασφαλίσουμε μια πλήρη και μεγάλης διάρκειας ανθοφορία. Λόγω του ότι τα οξύφιλα αγαπούν την υγρασία και τα συχνά ποτίσματα , παθαίνουν συχνά σιδηροπενίες , επομένως καλό είναι να βάζουμε προληπτικά χηλικό σίδηρο περίπου 3 με 4 φορές στη διάρκεια της Άνοιξης. Οι παλιότεροι φύτευαν τις γαρδένιες στις αυλές σε τενεκέδες ή έμπηγαν μέσα στο χώμα του φυτού σκουριασμένα καρφιά για να πάρει το φυτό το σίδηρο που χρειάζεται ,η χρήση όμως των σκευασμάτων σιδήρου είναι πολύ πιο αποτελεσματική καθώς αποδεσμεύεται άμεσα ο σίδηρος στο φυτό .
Μπορεί να είναι απαιτητικά φυτά όσον αφορά τη φροντίδα και το περιβάλλον που χρειάζονται για να αναπτυχθούν , αλλά μας αποζημιώνουν με το ότι προσδίδουν απίστευτη ομορφιά και χάρη στο χώρο μας.